โอ้เด็กมอนอ

จากเคหาฉันมาอยู่ไกล   ดวงหทัยฉันไร้ไออุ่น
ขาดญาติมิตรและผู้มีพระคุณ   โอ้เด็กมอนอ...
ค่ำคืนนี้ฟ้ามีแต่ดาว   ดาวช่วยเตือนทุกคนทางบ้าน
อ้อมอกมารดาฉันยังต้องการ   โอ้เด็กมอนอ :(
เหม่อมองน้ำเห็นเป็นสีฟ้า   จรดนภาแสงดาวมัวหม่น
เปล่าเปลี่ยวใจลึกในกมล   โอ้เด็กมอนอ
เพื่ออนาคตฉันยอมอดทน!!!   ทนต่อไปมิได้ย่นย่อ !!!
ฝากชีวิตไว้ในมอนอ   เพื่อตัวเราเอง :)

 ตั้งแต่ตอนแรกที่อยู่ ม.6 และได้ถามพี่ชายว่าเรียนสอบติดไหน?
พี่ตอบว่า : มน. 
ฉันงง แล้วถามว่า : มน.คืออะไร อยู่ที่ไหนอ่ะ
พี่ตอบฉันว่า : ม.นเรศวรไง
ฉัน : อ๋ออ โอ้โฮ! ความรู้สึกฉันในตอนนั้น เมื่อได้ยินชื่อมหาวิทยาลัวแล้ว รู้สึกว่ามันยิ่งใหญ่มาก เพราะชื่อมหลัยนี้เป็นพระนามของพระมหากษัตริย์ 
พอถึงตอนแอดเข้าม. ฉันก็ได้เลือกมหาลัยวิทลัยแห่งนี้ พอผลแอดออกมาเท่านั้นแหล่ะ เย้!! ฉันแอดติดด้วย ^^ แต่ด้วยที่ว่าฉันได้สอบติดมีมหาลัยแห่งหนึ่งที่ใกล้บ้านตั้งแต่รอบรับตรงแล้ว แล้วม.นเรศวรแห่งนี้ ตั้งอยู่ที่ไหนอ่ะ จะไกลไหม พอได้ค้นหาข้อมูลแล้วจึงรู้ว่า อยู่จ.พิษณุโลก โอ้ววว! แต่บ้านฉันอยู่ร้อยเอ็ดนะ ไกลจังพ่อกับแม่จะให้ไปไหมเนี้ย
แต่ความรู้สึกตนนั้น ฉันอยากเรียนมหาลัยนี้มาก เพราะมีความรู้สึกรักมหาลัยนี้ตั้งแต่ได้ยินชื่อแล้ว ^^ และไม่น่าเชื่อว่าพ่อกับแม่จะอนุญาติให้ฉันมาเรียนมหาลัยต่อที่นี่ หรือเพราะชาติก่อนเราเคยได้เป็นทหารพระนเรศวรท่านจึงดลบันดาลให้เรามาอยู่ที่ๆแห่ง แม้จะจากบ้านมาไกลแสนไกล ไกลพ่อไกลแม่ ไกลคนที่รัก ซึ่งแตกต่างจากเพื่อนที่เรียนต่ออยู่ใกล้ไบ้าน พอถึงวันศุกร์ก็กลับบ้านๆ แต่ฉันต้องอยู่หอ ตั้งแต่เปิดเทอมมาจนถึงวันนี้ ฉันยังไม่เคยได้กลับบ้านเลย แต่เป็นเพราะว่าการต้อนรับตั้งแต่ก้าวมาในมหาลัยนี้ เพราะความรักความอบอุ่นของพี่ๆในคณะ และความสัมพันธ์ดีๆที่พี่ๆได้สอนให้เรารู้จักเพื่อน รักเพื่อนทำให้ฉันรู้สึกได้รับความรักความอุ่นความห่วงใยไม่ต่างจากอยู่บ้านของฉันเลย มันทำให้ฉันได้อุ่นใจได้เสมอ